14 Eylül, 2006

Ayrılık çok zor...


Çok zor bir gündü benim için gerçeten.Daha önce de bahsettiğim gibi önemli rahatsızlıklar geçirmiş ve yaşantısına çok dikkat etmesi gereken canım annem yine bize kıyamamamış onca yol seyahat edip yazlığında keyfini bir köşeye bırakıp yanımıza kızıma bakmaya gelmişdi...

Ben gerçekten mutlu olmuştum ama bir yandan da üzüntüm büyükdü.Biliyordum yorulacağını...Söz verdiği halde bana hiç bir şeye karışmayacağına günlerdir,yemekler yapıyor,alışveriş yapıyor,mercimek hanımla oyunlar oynuyor...Ona kızdığımda da bana

" Ben böyle mutlu oluyorum bana karışma" diyordu.Anlıyacağınız o bana kıyamadı....ben ona kıyamadım..Öyle böyle 1 ay pek bir keyifliydi..."Gurbet " kuşu olarak bana çok iyi geldi..

Ama gel görki yolculama anı hayli dokunaklı oldu....Otobüsün içine girip vedalaşanlara gıcık olurdum fakat bu kez,muavin bizi zor ayırdı adeta....eve dönüş boyunca bir yarım kopmuş gibi hissettim.HEr ayrılığımız sıkıntılı oluyor aslında ama bakıyorumda yaşım ilerledikçe daha zorlaşıyor daha çok düğümleniyor bir şeyler boğazımda...Kimbilir belkide kaybetme korkusu....

Tabi ben böyle bunalırken çok mutlu olan biri vardı...Babammm...Zaten günde 30 kere kadıncağızı bezdiren aramalarda bulunuyordu...

-- Hanım,makas nerde?

-- Ya annene bi sorsana mavi battaniyeyi nereye koymuş?

-- Ben şimdi patlıcan yemeği yapıcam tuzlu suda bekletmesem olur mu?

En azından yine beraberler, kavuştular diyerek teselli bulmaya çalışıyorum.

Sonuç olarak "Mercimek Hanım "gurbete gelin verilmeyecek..=)

Comments:
:'( benim de ailem uzakta, izmir'de yaşıyo...
ve senede ancak iki kere görüşebiliyoruz. 2 hafta oldu döneli hala alışamadım ailemin yokluğuna, yalnızımm ben burdaaa :(((

hakikaten yaa göndermeyelim kızlarımızı başka şehirlere...
 
10 yıldır gurbetlerde yaşayan biri olarak çok iyi bilirim o vedalaşmaları. annem de şimdi benim yanımda ama aklı babamda. izmire gidince de aklı bende kalıyor. ne zor yaa.
 
Çok ağlamışsın eminim ama annemle benim gibi bi mahalle ötede oturup duygularını belli etmeyenlerde var.İşte oku bak uzun uzun yazmıyım.http://hazanvakti.blogspot.com/2006/05/keke-dememek-iin-hemen-imdi.html#links
 
age35'cimm, canim benim buna da sukret, biz napalim, 2 senede bir, yada senede bir goruyoruz annemizi-babamizi... yani beterinde beteri var:(( annecigiminde kulaklari cinlasin seni gurbete vermem, ust kata yerlesirsiniz derdi ama maalesef buyuk konusmus sanirim okyanusun otesine gelin gittik :)

cok opuyorum seni, insallah kizinin kismeti benim gibi uzak olmaz ama olursa da olsun, onemli olan mutlu olsun degil mi ;)
 
Bizde tam tersi. Gelin hanım İstanbul'da. Aldı kardeşçiğimi , götürdü memeleketine. Gerçekten gurbetten ne kız almalı,ne kız vermeli. Herkes anacığının babacığının yanında olmalı. Hele ki bize en çok ihtiyaç duyacakları yaşlılıklarında yanlarında olmak için.
 
Allah kavustursun canim.
 
Merhaba yaşıtım:-)

Benim bir oğlum var ama onun da uzağa gitmesini istemem. Arada sırada da olsa onu görebilmek çok güzel olur. Yavrularımız bizim için ne kadar değierliyse biz de annelerimiz için öyleyiz değil mi?

Ben anneme çok yakın oturuyorum Allahtan... Onu görmediğim zaman özlüyorum. Sevdiklerim yaşlanırken onlarla daha çok zaman geçirmek istiyorum, beraber yaşanan anılar fazla olsun diye. Yaşlılığımda beynime kazımış olduğum çok anım olsun istiyorum.

Bu arada ben de yeni bir blog açtım, gelirsen sevinirim:-)

Renkli kal...
 
Ben evlenirken suyun öte yanına geçmem demiştim..13 saatlik bir yanılma payım var..Hayatımda bir gün yine aynı şehirde onlarla yaşamayı çok istiyorum..Hele 30 seneden sonra onlardan uzak olmak beni bitiriyor..Ben Çağılı uzağa yollamasam bana düşman olur mu sence?
 
:(( Çok üzüldüm allah kavuştursun..Annem bizede hep derdi gurbete gelin vermem sizi ..dediğide oldu..sanırım öyle bişey olsaydı dayanamazdım :(((

Ayy bak benimde gözlerim dolfu :((
 
Canım allah kavuştırsun. Gurbet te olsa, orada iyi ve sağlıklı olduklarını bilmek güzel. Keşke uzaklık, gurbet olmasa diyeceğim ama hayat işte kimi zaman böyle uzaklaştırıyor bizleri.Ama sakın büyük konuşma kızın için. Büyük konuştuğu herşeyi yaşayan ben,bu da mı olacaktı derken artık büyük konuşmamaya çalışıyorum. Sağlık olsun ne diyelim...
 
Duygucum,göndermiyelim diyoruz ama neler bekliyor acaba bizi!!

Pınar,annelerimizin işi de zor arada kalıyorlar.Bir yanda kızları diğer yanda eşleri.

GAzel vakti hemen okuyacağım...

Banusum çok doğru,nerede olursa olsun mutlu olsun..çünkü onların mutluluğu bizim mutluluğumuz..SEnin işin hakikaten çok daha zor bunda çok haklısın...

Çenebaz bende aynı endişeyi duyuyorum...Onlar daha da yaşlanıp bizlere ihtiyaçları artınca ne olacak bunu düşünmüyor değilim kara kara...

Kuğucum...teşekkür ederim.

Renkler,hoşgeldin...Of bende bundan mahrum olduğum için çok ama çok üzgünüm...

Asortik...sen Çağılı dizinin dibinden ayırma bence....=)

Gamzecim,şanslısın ne güzel...Hiiiiiiiiiiç ayrılma anneciğinden babacığından..

Zeynocum,çok doğru söylüyorsun,büyük konuşmamak lazım ama işte gönül istiyorki yanımda olsun.Ama tabiki her şeyden önce onun mutluluğu...
 
Off off, otobüs resimlerini görünce bizim vedalasmalarimiz gözümün önüne geldi. Hüngür hüngür agladim ayrilirken. Allah kavustursun canim.

Ama büyük konusma, nasibi neyse o olur canim, yavrularimiz hayat boyunca dizimizin dibinde oturmayacaklar maalesef.

Ehh bu durumda baban en cok sevinen olmustur.))

Selamlar
 
Çok teşekkür ederim Sevilay,seni çok iyi anlıyorum bir de sen çooook daha uzaklardasın.
Büyük konuşmamak lazım bunu bende çok iyi biliyorum ama gönül öyle istiyor..
 
Sevglili Age,
Allah kavuştursun canım :) Anneler gerçekten çok fedakar. Ben kendi annemin bizler için yaptıklarını gördükçe kendim yapabilecekmiyim bu kadarını çocuklarıma diye soruyorum kendime...Sanırım bu bir bayrak yarışı gibi. Biz de çocuklarımıza kısmetse onlar da kendi çocuklarına. Herkes yerinde sağ sıhhatli olsun da gene kavuşursun anneciğinle inşallah.
Bu arada sitemi ziyaretin çok mutlu etti beni saol.
Sevgilerimle...
 
Bocuruk,çok teşekkür edrim ,bizlerde annelerimiz kadar iyi birer anne olmak için elimizden geleni yapmaya çalışacağız.Umarım başarıl oluruz..
 
inşallah...
 
Pınarcım bende şubat tatilini dört gözle beklemeye başladım sırf onları göreceğim için..
 
Aman canımın içi büyük konuşma, annem hep dermiş kızımı vermem uzaklara diye bak sonumuza :( Ağlayarak okudum yazını, her ayrılık bir öncekinden zor olmaya başladı bizde de, haklısın kaybetme korkusundan sanırım :((
Allah sağlık versin sevdiklerimizden ayırmasın bizleri...
 
Valla, bu yazıyı okuduktan sonra bir düşündüm. Benim annemler, evimden 200 metre ötesindedir, ama işlerimin yoğunluğundan olacak, bazen bir ay da görüşemiyoruz. Çok güzel bir yazı, sağol...
 
Çok güzel yazmışsın Age, bu sene tatiller hep haftasonuyla birleşiyor galiba, fırsat buldukça kazarsınız siz de:)
 
Kaçarsınız yani. Yoruldum epey, yanlış tuşlara basıyorum:(
 
Güncüm çok haklısın ,nasıl ve nerede mutlu oluyorsa öyle yaşamasını diliyorum bende.

Oktay Ahmed,bence çok şanslısın,ihmal etme bence=)

Annelogcum,bende her sene karar veriyorum bu sene daha çok gideceğim Ankara ya diye ama olmuyor bir türlü..=(
 
Yorum Gönder



<< Home

This page is powered by Blogger. Isn't yours?

illa okumam lazım
HEY GİDİ GÜNLER